Rhodiola rosea jest wieloletnią rośliną leczniczą o cennym działaniu frmakologicznym. Jego surowiec – kłącza i korzenie zbierane są ze stanu naturalnego, jednak ze względu na intensywny zbiór, populacje naturalne są bardzo zagrożone. Dlatego też poznanie biologii i zmienności cech różeńca i wprowadzenie tego gatunku do uprawy jest bardzo ważne. Celem niniejszych badań było przedstawienie biologii i morfologii roślin w ciągu siedmiu kolejnych latach uprawy w południowo-wschodniej części Polski. Wyniki badań wskazują, że tempo wzrostu i rozwoju różeńca w południowo-wschodniej Polsce nie różniły się od obserwowanych w innych częściach Europy, ale był szybsze niż obserwowane w stanie dzikim w górach Ałtaju. Pełny cykl rozwojowy roślin odbywał się w każdym badanym okresie wegetacji roślin. Począwszy od drugiego roku wegetacji przez kolejne lata rośliny wytwarzały pędy drugiej, a od trzeciego okresu wegetacyjnego – trzeciej generacji, tak więc okres akumulacji substancji biologicznie czynnych przedłużał się do pięciu miesięcy, co powodowało szybki wzrost masy kłącza. Masa i wymiary części nad- i podziemnych roślin uległy zmianie w kolejnych latach wegetacji. W pierwszym roku uprawy rośliny tworzyły od jednego do trzech pędów i część podziemną o średniej powietrznie suchej masie 2,38 g roślina^-1. W następnych latach wegetacji masa kłączy i korzeni systematycznie wzrasta, osiągając najwyższą wartość od czwartego do szóstego roku wegetacji.

127-142