Jakość kwiatów ma istotne znaczenie tak dla producentów, jak i konsumentów. Wyznaczana jest ona przez dwa główne kryteria – ogólny wygląd całego pędu oraz trwałość kwiatów. Trwałość kwiatów może być regulowana przez zastosowanie różnych substancji chemicznych lub pożywek. Celem badań było określenie wpływu regulatorów wzrostu (kwasu giberelinowego i benzyloadeniny w stężeniu 500 mg·dm-3) oraz pożywki (200 mg·dm-3 8HQC + 2%S) na pozbiorczą trwałość ciętych kwiatów lilii orientalnej ‘Helvetia’. Odmiana ta o białych kwiatach jest popularna w Polsce i uprawiana na kwiat cięty. Regulatory wzrostu podano w formie 20 h kondycjonowania, po czym kwiaty przełożono do wody destylowanej. Do pożywki kwiaty wstawiono na stałe. Kombinację kontrolną stanowiły kwiaty umieszczone bezpośrednio po zbiorze w wodzie destylowanej. W czasie starzenia kwiatów ciętych określono poziom białek rozpuszczalnych i wolnej proliny w płatkach pod wpływem ww. zabiegów pozbiorczych. Ze względu na problem, jakim jest często wcześniejsza utrata dekoracyjności przez liście, określono również ich trwałość oraz poziom chlorofilu w blaszkach liściowych. Zastosowanie pożywki istotnie wydłużyło pozbiorczą trwałość kwiatów, natomiast kondycjonowanie w kwasie giberelinowym opóźniło żółknięcie liści, co wiązało się z wyższym poziomem chlorofilu w tej kombinacji w stosunku do poziomu w liściach z kombinacji kontrolnej. Wykazano, iż w trakcie starzenia się kwiatów dochodzi do degradacji białek rozpuszczalnych i akumulacji wolnej proliny. Wstawienie kwiatów do pożywki oraz kondycjonowanie w GA3 skutecznie opóźniło degradację białek rozpuszczalnych. W ostatnim terminie pomiaru (12 dzień) poziom białek w dolnych kwiatach z tych kombinacji był ponad 3-krotnie wyższy niż w kontroli. Wstawienie kwiatów do pożywki opóźniło również akumulację proliny, natomiast zastosowanie GA3 nie było w tym przypadku tak skuteczne. Szybkość procesu starzenia uzależniona była od położenia kwiatu: najszybciej procesy degradacyjne zachodziły w kwiatach dolnych.

183-194