Podłoża organiczne stosowane w uprawach szklarniowych są biodegradowalne. Rozkład następuje zarówno w okresie wegetacji roślin, jak i jako odpad w czasie kompostowania lub przyorane w polu. Celem badań przeprowadzonych w szklarni w latach 2008 i 2009, były zmiany zawartości makroskładników w wyciągu ze środowiska korzeniowego roślin uprawianych w badanych podłożach oraz w liściach pomidora. Pomidor odm. Admiro F₁ uprawiany był w podłożach: 1) słoma pszenżyta, 2) słoma pszenżyta + torf wysoki (3:1 v/v), 3) słoma pszenżyta + kora sosnowa (3:1 v/v), 4) wełna mineralna. Słomę pociętą na 2–3 cm kawałki, słomę z torfem oraz korą umieszczono w skrzynkach plastykowych (wysokość skrzynki około dwa razy większa od szerokości), o pojemności 15 dm³. W okresie wegetacji pomidora, w podłożach organicznych najmniej N-NO₃ było na początku uprawy (marzec), co mogło być związane z sorpcją biologiczną azotu. W następnych miesiącach uprawy zawartość tego składnika pokarmowego była prawidłowa, stosownie do zaleceń dla pomidora. Średnia zawartość N-NH₄, N-NO₃, K, Ca, Mg w podłożach organicznych nie różniła się istotnie w porównaniu z wełną mineralną. Wartość EC w podłożach organicznych i wełnie mineralnej przez cały okres wegetacji była optymalna. Prawidłowy wzrost i wysoki plon pomidora uprawianego w podłożach organicznych otrzymano przy średniej zawartości roztworu ze środowiska korzeniowego (mg·dm^-3): N-NH₄ – 26,8; N-NO₃ – 242,8; P –78,1; K – 295,6; Ca – 315,3; Mg – 107,5.

35-45