Streszczenie: W latach 2009–2011 przeprowadzono badania w szklarni z zastosowaniem fertygacji, dotyczące określenia aktywności fotosyntetycznej liści i plonu owoców pomidora uprawianego na różnych podłożach. Rośliny rosły na matach z wełny mineralnej o pojemności 15 dm³ i matach o analogicznej pojemności przygotowanych z sieczki: słomy rzepakowej, słomy rzepakowej + torf (3:1), słomy rzepakowej + kora sosnowa (3:1), słomy pszenżyta, słomy pszenżyta + torf (3:1), słomy pszenżyta + kora sosnowa (3:1). W każdej macie rosły 2 rośliny, prowadzone na 22 grona w okresie od lutego do października. Uzyskane wyniki wykazały, że zawartość barwników asymilacyjnych, fluorescencja chlorofilu, tempo fotosyntezy i podszparkowe stężenie CO₂ w liściach pomidora uprawianego na wełnie mineralnej i podłożach przygotowanych z sieczki słomy rzepakowej lub pszenżyta nie różniły się w sposób istotny statystycznie. Nie stwierdzono także istotnych różnic w całkowitym plonie owoców pomidora. Dodatek torfu lub kory sosnowej do podłoży przygotowanych ze słomy rzepakowej lub pszenżyta nie wpłynął w istotny sposób na zmianę ich przydatności. Badane podłoża różniły się tylko zawartością związków fenolowych określoną po zakończeniu uprawy pomidora. Podłoża przygotowane ze słomy pszenżyta i jej mieszanek z torfem i korą, a także słomy rzepakowej z korą charakteryzowały się wyższym poziomem związków fenolowych niż pozostałe. W opinii autorów podłoże przygotowane z samej słomy rzepakowej lub słomy pszenżyta, a tym bardziej z dodatkiem torfu lub kory w niczym nie ustępują powszechnie stosowanej wełnie mineralnej.

95-105