Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Hortorum Cultus
(Ogrodnictwo) 11 (6) 2012
Tytuł
Możliwość powtórnego wykorzystania keramzytu w szklarniowej uprawie pomidora. Część I. Plonowanie i skład chemiczny owoców
Autor
Zbigniew Jarosz, Katarzyna Dzida, Renata Nurzyńska-Wierdak
Słowa kluczowe
uprawa bezglebowa, podłoże powtórnie użytkowane, witamina C, cukry ogółem, zawartość składników w owocach
Streszczenie
Jednym z rozwiązań umożliwiających ograniczenie kosztów uprawy pomidora w systemie bezglebowym jest ponowne wykorzystanie tego samego podłoża uprawowego. Keramzyt klasyfikowany jest jako podłoże inertne, czyli bierne chemicznie i biologicznie, chociaż niektóre badania wskazują na możliwość występowania w trakcie uprawy w tym podłożu sorpcji wymiennej i adsorpcji jonów. Badania przeprowadzone w latach 2007–2008 miały na celu określenie przydatności keramzytu będącego odpadem poprodukcyjnym w bezglebowej uprawie pomidora w cyklu wydłużonym. W badaniach zastosowano keramzyt nowy (I) jako kontrolę oraz keramzyt będący odpadem poprodukcyjnym z całosezonowej uprawy pomidora w następującym układzie: materiał odkażony chemicznie (II), materiał wypłukany w wodzie z usunięciem pozostałości starego systemu korzeniowego roślin i dodatkowo odkażony chemicznie (III) oraz materiał bez jakichkolwiek zabiegów modyfikujących (IV). Keramzyt był umieszczany w rękawach foliowych o objętości 12 dm3 i formowany na kształt mat uprawowych. Uprawę prowadzono z wykorzystaniem kroplowego systemu nawożenia i nawadniania z zamkniętym obiegiem pożywki, bez recyrkulacji. Pod wszystkie rośliny dostarczano pożywkę w takiej samej ilości i o takim samym składzie. W badaniach stwierdzono najmniejszy plon ogólny (15,10 kg·roślina-1) oraz handlowy (14,07 kg·roślina-1) owoców pomidora przy uprawie w keramzycie powtórnie użytkowanym bez żadnych zabiegów modyfikujących (IV), natomiast istotnie większy przy uprawie w materiale wypłukanym i dodatkowo odkażonym chemicznie (III). Owoce o największej masie jednostkowej (150,8 g) zebrano z roślin uprawianych w keramzycie nowym (I) a istotnie mniejsze (138,6 g) z obiektów z podłożem powtórnie użytkowanym płukanym i jednocześnie odkażanym chemicznie (III). Najwięcej suchej masy (5,71%) oraz cukrów ogółem (3,08% św.m.) zawierały owoce pomidora rosnącego w keramzycie powtórnie użytkowanym po płukaniu i odkażaniu chemicznym (III) natomiast witaminy C (21,96 mg∙100 g-1 św. m.), cynku (25,86 mg·kg-1 s.m.) i miedzi (6,10 mg·kg-1 s.m.) owoce pomidora uprawianego w podłożu nowym (I).
Strony
119-130
Cytowanie
Jarosz, Z., Dzida, K., Nurzyńska-Wierdak, R. (2012). Możliwość powtórnego wykorzystania keramzytu w szklarniowej uprawie pomidora. Część I. Plonowanie i skład chemiczny owoców. Acta Sci. Pol. Hortorum Cultus, 11(6), 119-130.
Pełny tekst