Jednym z istotnych powodów zakłóceń prawidłowego pobierania i dystrybucji składników pokarmowych przez rośliny uprawiane w podłożach inertnych jest wzrost koncentracji niektórych jonów w środowisku korzeniowym. Zjawisko to wynika ze zwiększonego pobierania wody w stosunku do pobierania składników pokarmowych i jonów balastowych. Badania przeprowadzone w latach 2007–2008 miały na celu określenie zmian składu chemicznego środowiska korzeniowego oraz liści pomidora uprawianego w keramzycie będącym odpadem poprodukcyjnym w bezglebowej uprawie pomidora w cyklu wydłużonym. W badaniach zastosowano keramzyt nowy (I) jako kontrolę oraz keramzyt będący odpadem poprodukcyjnym z całosezonowej uprawy pomidora w następującym układzie: materiał odkażony chemicznie (II), materiał wypłukany w wodzie z usunięciem pozostałości starego systemu korzeniowego roślin i dodatkowo odkażony chemicznie (III) oraz materiał bez jakichkolwiek zabiegów modyfikujących (IV). Keramzyt był umieszczany w rękawach foliowych o objętości 12 dm³ i formowany na kształt mat uprawowych. Uprawę prowadzono z wykorzystaniem kroplowego systemu nawożenia i nawadniania z zamkniętym obiegiem pożywki, bez recyrkulacji. Do wszystkich roślin dostarczano pożywkę w takiej samej ilości i o takim samym składzie. Nie stwierdzono istotnych różnic w zawartości azotu, fosforu, potasu, wapnia, magnezu, żelaza i cynku w środowisku korzeniowym roślin uprawianych w keramzycie nowym oraz powtórnie użytkowanym. Ogólna koncentracja jonów (EC) w środowisku korzeniowym roślin w trakcie wegetacji nie różniła się znacząco pomiędzy badanymi sposobami przygotowania keramzytu. W keramzycie będącym odpadem poprodukcyjnym używanym ponownie jako podłoże nie odnotowano niekorzystnego zjawiska alkalizacji środowiska korzeniowego, charakterystycznego dla keramzytu nowego. W badaniach nie stwierdzono istotnych różnic w odżywieniu roślin mogących świadczyć o braku przydatności badanego keramzytu w ponownej uprawie.

131-143