Zastosowanie w podłożach superabsorbentów, zwanych także hydrożelami, przyczynia się do znacznej oszczędności wody. Jakość muraw trawnikowych zależy w dużym stopniu od częstości podlewania, mającej wpływ na oszczędności pod względem finansowym przy realizacji wydatków związanych z utrzymaniem muraw trawnikowych. Celem badań była ocena przezimowania różnych muraw trawnikowych w zależności od głębokości umieszczenia hydrożelu w podłożu i rodzaju okrywy glebowej. Badania realizowano w oparciu o dwa doświadczenia polowe założone w trzech powtórzeniach, prowadzone w układzie split-plot. Jednostką doświadczalną było poletko o powierzchni 1 m². Obiekt pierwszego doświadczenia stanowił trawnik monokulturowy, gdzie w siewie czystym badano cztery gatunki traw gazonowych. W drugim doświadczeniu użyto czterech zaprojektowanych mieszanek tych samych gatunków traw. W każdej mieszance zastosowano wysiew jednego gatunku trawy jako dominującego (40%), pozostałe trzy gatunki stanowiły po 20%: M1 – życica trwała 40%; M2 – kostrzewa czerwona 40%; M3 – wiechlina łąkowa 40%; M4 – mietlica pospolita 40%. W każdym z doświadczeń zastosowano następujące czynniki badawcze: rodzaj podłoża: a) bez hydrożelu „0” –kontrola; b) z dodatkiem hydrożelu umieszczonego na głębokości: 5, 10 i 15 cm; okrywa glebowa: a) gleba uprawna (P), b) torf ogrodniczy (T). Najlepiej zimowała murawa monokulturowa życicy trwałej i kostrzewy czerwonej. Mieszanki z dominacją obu gatunków traw wyróżniały się także lepszym przezimowaniem. Na stopień przezimowania muraw wpływał rodzaj podłoża glebowego; najlepsze przezimowanie, niezależnie od rodzaju murawy, zapewniało umieszczenie hydrożelu w podłożu na głębokości 5 i 10 cm.

17-26