Powojenna architektura cerkiewna w Polsce zasadniczo tworzona jest w dwóch konwencjach – o formach konsekwentnie nawiązujących do tradycyjnych oraz o formach od tych wzorców zdystansowanych. W artykule przedstawiono sposób kształtowania wnętrz cerkwi pierwszego typu. Skoncentrowano się na pełnionej przez nie funkcji liturgicznej oraz przybliżono związaną z tym symbolikę. Zauważono zjawisko zaniku tradycyjnego przeznaczenia prothesis, a także przejmowania funkcji proskomidionu przez sanktuarium.

43-56