W praktyce budowlanej zachodzi konieczność sprawdzania założonych cech użytkowych nowo projektowanego betonu, konieczność kontroli jakości betonu towarowego dostarczanego na budowę, a także konieczność sprawdzania elementów prefabrykowanych podczas produkcji i rozformowywania. W diagnostyce obiektów inżynierskich spotyka się również konieczność oceny konstrukcji z betonu. We wszystkich przypadkach przeprowadzane są tzw. bezpośrednie badania wytrzymałości betonu na ściskanie. Kryteria kontroli jakości betonu i ocena jego zgodności opierają się na statystycznej analizie błędu pomiaru. We współczesnej metrologii zmienia się podejście w dziedzinie opracowania wyników pomiaru. Tradycyjna ocena w postaci statystycznej analizy wyników obserwacji zastępowana jest teorią niepewności opartą na probabilistycznej ocenie źródeł niepewności związanych z pomiarem wielkości mierzonej. Celem prezentowanych badań była analiza oceny wytrzymałości betonu na ściskanie. Przyjęto hipotezę badawczą w następującej postaci: możliwe jest udoskonalenie kryterium oceny parametrów mechanicznych betonu. W artykule omówiono opracowane procedury estymacji niepewności złożonej wartości średniej wytrzymałości betonu. Artykuł zawiera wyniki badań laboratoryjnych wraz z ich interpretacją i analizą niepewności. Dokonano porównania proponowanych kryteriów oceny dokładności wartości średniej z oceną wyniku pomiaru tradycyjnie stosowaną w nauce i przemyśle.

17-28