W przeciwieństwie do inżynierii genetycznej modyfikacja przy użyciu elicytorów jest tania i społecznie akceptowalna. W niniejszej pracy kiełki brokułu były elicytowane wodnymi ekstraktami z drożdży Saccharomyces cerevisiae (SC) i kory wierzby purpurowej Salix daphnoides (SD). Nadprodukcja związków fenolowych została spowodowana przez 1% (w/v) ekstrakt z SD i 0,5% (w/v) ekstrakt z SC. Działanie 0,1% ekstraktem z SC spowodowało istotny wzrost zawartości kwasu ferulowego. Zawartość kwasów p-kumarowego i syryngowego wzrosła istotnie po elicytacji 0,5 i 1% ekstraktami z SD. Wszystkie zastosowane roztwory spowodowały wzrost zawartości kempferolu (ponad 17-krotny w przypadku 0,1% SC). Statystycznie istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika ponadtlenkowego przez związki potencjalnie biodostępne zaobserwowano po elicytacji roztworami: 0,1% SC, 1% SC i 1% SD. Wszystkie elicytory spowodowały istotny wzrost zdolności do neutralizacji rodnika hydroksylowego. Najbardziej efektywnymi elicytorem był 1% ekstrakt z SC (ponad 40% wzrost aktywności). Elicytacja znacząco zwiększyła potencjalną biodostępność związków zdolnych do neutralizacji reaktywnych form tlenu – może więc stanowić efektywną technikę biotechnologiczną.

129-140