Lubczyk ogrodowy jest popularną rośliną leczniczą i przyprawową, której organami użytkowymi są korzenie, owoce i liście. Celem przeprowadzonych badań była ocena wpływu różnych metod uprawy i stabilizacji liści lubczyku na ich cechy funkcjonalne, w tym zawartość olejku eterycznego, jego skład chemiczny oraz jakość zapachu. Wyższą zawartość olejku eterycznego oznaczono w liściach z plantacji założonej z rozsady, w porównaniu z surowcem zebranym z plantacji z siewu pod grudę (odpowiednio: 0,890 ml·100 g^-1, 0,755 ml·100 g^-1). Mrożenie, suszenie termiczne i liofilizacja wpłynęły na obniżenie się zawartości tej substancji. Najważniejszymi składnikami obecnymi w testowanych olejkach były monoterpeny i ich tlenowe pochodne (średnio 80,2%). Głównym składnikiem w analizowanych olejkach okazał się octan α-terpinylu (średnio 36,6%). Zawartość octanu α-terpinylu, (Z)-ligustylidu, (Z)-butylidenoftalidu, (E)-butylidenoftalidu i (E)-ligustylidu wzrosła pod wpływem zastosowanych metod stabilizacji, zaobserwowano także pojawienie się w surowcu stabilizowanym trans-p-menta-2-en-1-olu, cis-β -elemenu i butyloftalidu – związków, które nie były obecne w surowcu świeżym.

141-155