Celem pracy było określenie wpływu ołowiu na rozmieszczenie ,,endogennego” cynku i miedzi w tkankach i krwi królików. Badania przeprowadzono na królikach mieszańcach, klinicznie zdrowych. Dwóm grupom podano dożylnie octan ołowiu w dawce 0,4 lub 2 mg Pb/kg, a trzeciej grupie kontrolnej fizjologiczny roztwór chlorku sodowego. Po eutanazji zwierząt, tj. 72 godz. od podania octanu ołowiu pobrano próbki: wątroby, nerek, mózgu, mięśni szkieletowych, tłuszczu okołonerkowego i krwi, które mine-ralizowano na sucho w piecu muflowym w temperaturze 450 0C. Cynk i miedź oznaczano bezpośrednio w mineralizacie, ołów w fazie organicznej, tj. ketonie izobutylowo-metylowym (MIBK), metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej na aparacie SP-9 firmy Pye-Unicam. Uzyskane wyniki badań wskazują, iż poziomy ,,endogennego” cynku i miedzi u zwierząt eksponowanych na sól ołowiu zależne są od wielkości zastosowanej dawki. Octan ołowiu podany dożylnie w dawce 0,4 mg Pb/kg doprowadza do spadku poziomu ,,endogennego” cynku i miedzi w wątrobie, nerkach i tkance mózgowej królików. Po zastosowaniu dawki 5-krotnie wyższej nie wykazano zmian w przemieszczaniu się cynku i miedzi w tkankach.

59-65