Badania przeprowadzono na paskach folii o dł. 50 mm sporządzonych ze skrobi i tworzyw sztucznych bez dodatku i z dodatkiem autooksydanta, które umieszczano w tzw. sztucznym żwaczu na przeciąg 5 dni. Po tym czasie oznaczano ubytek suchej masy tworzywa, wytrzymałość na rozciąganie i wydłużenie przy zerwaniu. Dodatek substancji utleniającej w tworzywie lub poddanie tworzywa przed przetrzymywaniem w żwaczu zabiegowi moczenia i prażenia powodowało zmniejszenie elastyczności tworzywa o 60–85%. Tworzywo wytworzone standardowo o zawartości 70% kompozytu skrobi również charakteryzowało się mniejszym o 60% wydłużeniem przy zerwaniu niż tworzywo przed przetrzymywaniem w żwaczu. Natomiast tworzywa o mniejszych zawartościach kompozytu bez autoutleniacza i niepoddane żadnym zabiegom stały się po przebywaniu w tym środowisku bardziej elastyczne. Tworzywa wytworzone z dodatkiem substancji utleniającej i poddane przed przetrzymywaniem w żwaczu zabiegowi moczenia i prażenia, bez względu na skład charakteryzowały się o 80–90% mniejszą wytrzymałością w porównaniu do tworzyw przed przetrzymywaniem w żwaczu. Wpływ degradacji pozostałych tworzyw w środowisku żwacza na omawianą cechę nie był znaczący.

65-73