Głównym celem pracy było określenie różnorodności roślinności zielnej, która wykształciła się na osadnikach posodowych w Krakowie, oraz dyskusja nad znaczeniem obszarów poprzemysłowych w utrzymaniu bioróżnorodności. Osadniki zrekultywowano poprzez pokrycie warstwą gleby, obsiew mieszanką traw i pozostawiono bez dalszych zabiegów. Na badanym terenie wyznaczono 132 powierzchnie, na których stwierdzono występowanie 133 gatunków roślin zielnych. Zróżnicowanie gatunkowe w obrębie poszczególnych poletek (różnorodność alfa) było raczej niewielkie (średnia wartość wskaźnika Shannona-Wienera 1,79), ale poletka (różnorodność beta) różniły się składem gatunkowym pomiędzy sobą (współczynnik van der Maarela w 87% przypadków był niższy od 0,4). Gatunki występujące na osadnikach są typowe dla różnych zbiorowisk roślinnych, lecz dominowały gatunki łąkowe i ruderalne. Analiza liczb wskaźnikowych Ellenberga wykazała największe zróżnicowanie wskaźnika żyzności. Większość to gatunki występujące na obszarach umiarkowanie suchych i suchych oraz przy obojętnym pH gleby. Metoda rekultywacji polegająca na pokryciu osadników warstwą gleby o niewielkiej miąższości zatrzymała sukcesję w kierunku zbiorowisk leśnych na osadnikach posodowych. Dlatego też mogły tu wykształcić się nieleśne zbiorowiska, generalnie bogatsze gatunkowo. Podstawowym zagrożeniem dla różnorodności gatunkowej jest rozwój gatunków inwazyjnych, zwłaszcza trzcinnika piaskowego.

91-101