Celem badań, przeprowadzonych w trzech miejscowościach Polski południowej: Głubczycach, Pawłowicach i Prusach, była ocena produkcyjności dwóch odmian mieszańcowych rzepaku ozimego: Poznaniak i Adam. Zasięg porównań poszerzono o szczegółową analizę cech biometrycznych roślin i właściwości spektralnych (GAI, LAI i SPAD) łanu rzepaku ozimego, determinujących produkcyjność. W warunkach optymalnej obsady roślin mieszańcowych odmian: Adam i Poznaniak w łanie rzepaku ozimego wydzieliły się trzy grupy roślin o zróżnicowanych cechach morfologicznych i produkcyjności. Silnie rozgałęzione rośliny rzepaku ozimego, o dużej biomasie, chociaż decydowały tylko w 27,2% o końcowym zagęszczeniu, to miały największy wkład w plon nasion z jednostki powierzchni, ponieważ partycypowały w niego w 52,5%. Przeciwstawna sytuacja znamionowała grupę roślin rzepaku, określaną jako małe, które chociaż miały znaczny udział – 37,6% w zagęszczeniu łanu, to jednak w plonie nasion odgrywały niewielką rolę. W rejonie Głubczyc rośliny rzepaku dynamicznie rozwijały się, skutkiem czego były bardzo wysokie wartości zielonej powierzchni asymilacyjnej. Duża dynamika rozwojowa roślin i łanu odmian rzepaku ozimego w tej miejscowości wpływała na zwiększoną wysokość roślin, której towarzyszyła jednak mniejsza liczba rozgałęzień i łuszczyn oraz zmniejszona średnica pędów – głównego i bocznych.

45-56