Uprawa międzyplonów w celu ich przyorania powinna być stałym elementem podnoszenia żyzności i jakości gleby. Najczęściej polecanym rodzajem nawozów zielonych pod warzywa są międzyplony letnie (ścierniskowe). Nie zawsze istnieje jednak możliwość ich siewu w optymalnym terminie, tj. w drugiej połowie lipca. Celem badań było określenie plonu świeżej i suchej masy międzyplonów ścierniskowych oraz akumulacji w nich makroskładników w zależności od terminu siewu. Eksperyment przeprowadzono w środkowo-wschodniej Polsce. W latach 2004-2006 określono plon świeżej i suchej masy oraz zawartość makroelementów w roślinach międzyplonowych: facelii (Phacelia tanacetifolia Benth.), szarłatu (Amaranthus cruentus L.), słonecznika (Helianthus L.), seradeli (Ornithopus sativus) i bobiku (Vicia faba L. ssp. minor). Międzyplony wysiewano w trzech terminach: 21 lipca, 4 i 18 sierpnia. W trzeciej dekadzie października pobrano próby roślin w celu określenia plonu świeżej i suchej masy oraz składników mineralnych w międzyplonach. Ilość wytworzonej biomasy oraz zawartość makroelementów zależała od długości okresu wegetacji roślin międzyplonowych. Największym plonem masy organicznej i składników mineralnych charakteryzowały się międzyplony posiane 21 lipca, najmniejszym posiane 18 sierpnia. Ze względu na wysoki plon świeżej i suchej masy do wysiewu 21 lipca najbardziej godnym polecenia gatunkiem okazał się słonecznik, 4 sierpnia – słonecznik i facelia, a 18 sierpnia – facelia. Najwięcej azotu i fosforu zakumulował w suchej masie bobik. Łącznie największą masą makroskładników (N + P + K + Ca + Mg) w plonie suchej masy charakteryzował się słonecznik. Najmniejszą procentową obniżkę w plonie suchej masy i ilości składników mineralnych w wyniku opóźnienia terminu siewu roślin międzyplonowych stwierdzono u seradeli.

65-79