W uprawie roślin korzeniowych jednym z głównych czynników decydujących o ich plonowaniu jest uprawa roli. Na znacznych obszarach współczesnych upraw coraz częściej obserwuje się zjawiska degradacji gleby. Są one wynikiem m.in. wzrostu częstotliwości zabiegów uprawowych i zaniechania uprawy międzyplonów na przyoranie. W wyniku niszczenia struktury agregatowej gleby i spadku zawartości w niej substancji organicznej pogorszeniu ulegają warunki wzrostu i plonowania roślin uprawnych. Doświadczenia polowe przeprowadzono w latach 2006–2008, na glebie płowej o nietrwałej strukturze. Rośliną doświadczalną była cykoria korzeniowa (Cichorium intybus var. sativum Bisch.) odmiany ‘Polanowicka’, gatunek ważny gospodarczo, dostarczający cennego surowca do produkcji inuliny. W badaniach uwzględniono dwa sposoby przedsiewnej uprawy roli i zagospodarowania międzyplonów: a) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia) i przyoranie międzyplonów orką przedzimową, b) zespół uprawek przedsiewnych, siew roślin międzyplonowych (II dekada sierpnia), pozostawienie międzyplonów do wiosny i przyoranie orką wiosenną, dwie metody uprawy roślin: na redlinach i na płask oraz trzy rośliny międzyplonowe (międzyplony letnie): wykę siewną, facelię błękitną i owies. Wykazano istotnie korzystny wpływ mulczowania gleby facelią błękitną na plon korzeni ogółem cykorii w porównaniu z uprawą bez mulczu. Najwyższą zawartość inuliny stwierdzono w korzeniach cykorii zebranych z obiektów mulczowanych wyką siewną. Była ona istotnie większa od stwierdzonej w korzeniach pochodzących z obiektów mulczowanych owsem. Pod względem plonowania i produktywności inuliny z jednostki powierzchni, najkorzystniejszą kombinacją uprawową była uprawa cykorii na redlinach po wiosennym wymieszaniu z glebą mulczu z wyki siewnej. Badane czynniki doświadczenia nie miały istotnego wpływu na zawartość suchej masy i białka w korzeniu cykorii.

79-89