Celem badań była ocena zachwaszczenia (liczby, biomasy i składu gatunkowego) łanów owsa oplewionego i nieoplewionego w zależności od systemu uprawy roli (klasyczny, uproszczony z międzyplonem, uproszczony, siew bezpośredni) i sposobu pielęgnacji roślin (mechaniczny i chemiczny). Badania przeprowadzono w latach 2000-2002, na glebie płowej, wytworzonej z lessów. Przedmiotem badań był owies oplewiony (odmiana Borowiak) i nieoplewiony (odmiana Akt III). Największa liczba chwastów występowała w łanie oplewionej (123 szt.· m^-2) i nieoplewionej (102 szt.· m^-2) odmiany owsa po stosowaniu siewu bezpośredniego, a w przypadku odmiany Akt III także po uprawie uproszczonej (68,7 szt.· m^-2). Największą suchą masę chwastów oznaczono po stosowaniu siewu bezpośredniego (Borowiak – 104,8; Akt III – 100,5 g·m^-2) i uprawy uproszczonej (Borowiak – 72,5; Akt III – 64,1 g·m^-2). Najmniejszą liczbę i masę chwastów w łanach obu odmian owsa stwierdzono po klasycznej uprawie gleby oraz po uprawie uproszczonej ze stosowaniem międzyplonu. Wprowadzenie chemicznego zwalczania chwastów wpłynęło na redukcję liczby i suchej masy chwastów w zakresie od 16 do 22%, zarówno w łanie odmiany Borowiak, jak i Akt III. Szczególnie skuteczne było tam, gdzie stosowano siew bezpośredni lub uprawę uproszczoną. Wśród chwastów dominowały gatunki krótkotrwałe, ale w łanie odmiany Akt III występowało ich więcej niż w łanie odmiany Borowiak. System uprawy roli oraz sposób zwalczania chwastów miały podobny wpływ na zachwaszczenie łanów oplewionej i nieoplewionej odmiany owsa siewnego.

23-38