Struwit to uwodniony fosforan amonowo-magnezowy o wzorze chemicznym MgNH₄PO₄∙ 6H₂O. Jest to minerał często tworzący się w sposób niekontrolowanyw oczyszczalniach ścieków, a w szczególności w rurociągach odprowadzających odcieki z pras odwadniających osad z komór fermentacyjnych. We wcześniejszych badaniach laboratoryjnych wykonanych w warunkach statycznych [Czajkowska i Siwiec 2011, Czajkowska 2012] wykazano istotny wpływ odczynu oraz stężeń fosforanów, magnezu i związków amonu na tworzenie się struwitu. Badania wykonano metodycznie dla 6 wartości odczynu, 5 stężeń fosforanów i 10 stężeń związków amonu. Dla tych uwarunkowań poszukiwano stężeń magnezu, przy których wytrącał się struwit. Zarówno z lakonicznych doniesień literaturowych, jak i z informacji pochodzących z borykających się z problemem struwitu oczyszczalniach ścieków wynika, że istnieje ewentualność występowania innych stymulatorów tworzenia się struwitu. Do najpoważniejszych z nich należy wapń. Z tego względu podjęto realizowane obecnie badania, których celem jest określenie istotności wpływu związków wapnia na wytrącanie się osadów. Badania mają odpowiedzieć na pytanie, czy obecność wapnia przyspiesza krystalizację z roztworu w przypadkach, gdy przy określonych stężeniach pozostałych składników taka krystalizacja nie występuje. W wymiarze praktycznym badania owe mają umożliwić określenie zakresów stężeń poszczególnych składników włącznie z wapniem, przy których wytrącać się będą osady struwitu lub mieszanin podobnych związków.

13-28