Celem niniejszego opracowania jest przedstawienie zmian roślinności synantropijnej Lublina, jakie zaszły w okresie przeszło 40 lat. W tym celu skonfrontowano badania prowadzone w latach 2005–2009 z wynikami badań wykonanych w latach 1960–1962 i 1966 przez prof. D. Fijałkowskiego [1967]. Porównanie wskazuje na zmianę zróżnicowania spotykanych zbiorowisk. Obserwuje się ubożenie zespołów segetalnych z klasy Stelarietea mediae związanych z uprawami rolnymi z 8 do 3, co jest konsekwencją malejącej roli miasta jako producenta żywności, a także wiąże się ze stosowaniem większej ilości środków chemicznych oraz odłogowaniem tych terenów. Niemal identyczne jest liczba zbiorowisk ruderalnych związanych ze śmietniskami, wysypiskami ziemi – zanotowano jedynie wzrost z 8 do 10, co wynika z innych standardów budowlanych. Ale maleje udział powierzchniowy tych zbiorowisk w krajobrazie miasta. Zanotowano wzrost zbiorowisk występujących na nieużytkach oraz terenach zieleni z 19 do 26. Interesujące jest pojawianie się zbiorowisk dostosowanych do dużego zasolenia oraz odpornych na skażenie gleby substancjami chemicznymi. Pomimo zmian w występowaniu i zróżnicowaniu zbiorowisk synantropijnych nadal odgrywają one znaczącą rolę w krajobrazie miasta i powinny zostać wykorzystane w tworzeniu ekologicznego systemu miasta i wdrażaniu idei jego zrównoważonego rozwoju.

137-146