W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczących wpływu systemu korzeniowego roślin na wytrzymałość gruntu na ścinanie. Badania te wykonano, stosując dwie metody badawcze. W ramach metody pierwszej wykorzystano zaproponowaną przez Wu i in. [1979] teoretyczną zależność pomiędzy wytrzymałością na rozciąganie korzeni roślinnych a wielkością spójności gruntu zbrojonego. W ramach metody drugiej przeprowadzono badania wytrzymałości na ścinanie w aparacie bezpośredniego ścinania na próbkach gruntu zbrojonego korzeniami. W obu metodach do badań użyto próbek korzeni sosny zwyczajnej. Wyniki badań wytrzymałości na rozciąganie wykazały, że wartości tej wytrzymałości w przypadku sosny zasadniczo mieściły się w przedziale od 5 do 25 MPa. Wyniki badań wytrzymałości na ścinanie gruntu zbrojonego korzeniami wykazały, że zwiększenie wytrzymałości na ścinanie gruntu związane jest zasadniczo ze wzrostem jego spójności (o 2,9–8 kPa), natomiast zbrojenie gruntu nie powoduje istotnych zmian wartości jego kąta tarcia wewnętrznego. Porównanie wyników z obu metod dowiodło, że wartości przyrostów wytrzymałości na ścinanie określone teoretycznie na podstawie wyników badań wytrzymałości na rozciąganie korzeni były znacznie zawyżone w stosunku do wyników badań bezpośrednich w aparacie skrzynkowym.

147-156