Acta Scientiarum Polonorum

Czasopismo naukowe założone w 2001 roku przez polskie uczelnie rolnicze

| Informacje | Recenzenci | Rada Programowa | Rady naukowe | Adresy redakcji | Serie | Wymogi edytorskie | Wzorcowy artykuł | Warunki publikacji | Procedura recenzowania | Prenumerata | Streszczenia | Szukaj | Statystyki |
Hortorum Cultus
(Ogrodnictwo) 12 (4) 2013
Tytuł
Antyoksydacyjne i odżywcze właściwości rzeżuchy (Lepidium sativum)
Autor
Muhammed Demirbas, Metin Turan, Ertan Yildirim, Ihsan Gungor Sat
Słowa kluczowe
odmiana, aktywność antyoksydacyjna, zawartość fenoli, zawartość składników mineralnych
Streszczenie
Rzeżucha (Lepidium sativum), należąca do rodziny Brassicaceae jest mało użytkowaną rośliną w Europie i Turcji. Badano zawartość suchej masy, surowego białka, kwasu askorbinowego, składników mineralnych (N, P, K, Ca, Mg, Na, Fe, B, Cu, Na, Zn, Mn), całkowitą zawartość związków fenolowych oraz ogólne właściwości antyoksydacyjne dwóch odmian ogrodowych, Izmir i Dadas. Wyniki analizy pierwiastków mineralnych ukazały, że odmiany te mają wysoką zawartość P, K, Ca, Mg i Na. Okazało się, że obie odmiany mają wyjątkowo wysoki poziom białka w porównaniu z popularnymi warzywami. Średnia zawartość kwasu askorbinowego w liściach rzeżuchy ogrodowej wynosiła 54 (Dadas) i 74 (Izmir) mg 100 g-1 św.m. Całkowita zawartość fenoli w liściach rzeżuchy wahała się między 0,573 (Dadas) a 0,774 (Izmir) mg GAE · g-1 św.m. oraz od 6,332 (Dadas) do 7,401 (Izmir) mg GAE · g-1 s.m. Aktywność antyoksydacyjną, oznaczoną według metody DPPH dla EC50, ustalono odpowiednio na 330,99 (Dadas) oraz 346,65 (Izmir) dla św.m., a 128,08 i 85,97 (Izmir) dla s.m. Niniejsze wyniki dowodzą, że niektóre fenolowe antyoksydanty mogą służyć jako potencjalne składniki żywieniowe.. Nasze wyniki wskazują rzeżuchę ogrodową jako źródło alternatywnych suplementów składników mineralnych i naturalnych antyoksydantów fenolowych.
Strony
173-179
Cytowanie
Demirbas, M., Turan, M., Yildirim, E., Sat, I. (2013). Antyoksydacyjne i odżywcze właściwości rzeżuchy (Lepidium sativum). Acta Sci. Pol. Hortorum Cultus, 12(4), 173-179.
Pełny tekst