Wyposażenie szklarni w aparaturę do fertygacja daje szereg możliwości wykorzystania materiałów organicznych jako podłoży dla uprawianych roślin. Materiały organiczne, w przeciwieństwie do wełny mineralnej, są biodegradowalne i ich zagospodarowanie jako odpadów poprodukcyjnych nie stanowi problemu. Badania przeprowadzono w szklarni w latach 2008 i 2009. Pomidor odmiany Admiro F₁ uprawiano w okresie od lutego do października na 22 grona, w zagęszczeniu 2,4 rośliny na 1 m². Badano cztery podłoża: 1) słomę rzepakową, 2) słomę rzepakową + torf wysoki (3:1 obj.), 3) słomę rzepakową + korę sosnową (3:1 obj.), 4) wełnę mineralną (100 × 20 × 7,5 cm = 15 dm³). Słomę pocięto na kawałki (2–3 cm) i umieszczono w skrzynkach prostokątnych o wysokości 14 cm i szerokości 8 cm (25 dm³). W każdej skrzynce / na każdej macie rosły dwie rośliny. Po zakończeniu badań (33 tygodnie) ok. 60% słomy zostało zmineralizowane. Stosowano fertygację kroplową w układzie zamkniętym bez recyrkulacji pożywki. W okresie wegetacji pomidora tylko w pierwszych tygodniach odnotowano w podłożach organicznych spadek zawartości azotu mineralnego, co mogło być związane z biologiczną sorpcją azotu, ale nie miało to wpływu na wzrost roślin, gdyż pożywka była dostarczana 9–11 razy na dobę. Zawartość N-NH₄, N-NO₃, K, Ca, Mg oraz wartość pH i EC w podłożach organicznych nie różniła się istotnie w porównaniu z wełną mineralną. Na podstawie otrzymanych wyników można wnioskować, że skład chemiczny pożywki dla pomidora uprawianego w badanych podłożach organicznych może być podobny jak w podłożach z wełny mineralnej.

169-178