Ograniczenie kosztów produkcji roślinnej oraz względy ekologiczne zmuszają rolników do licznych modyfikacji w uprawie roli. Najczęściej polegają one na spłycaniu orek oraz zastępowaniu ich uprawkami nieodwracającymi roli. Celem badań było określenie wpływu płużnego i bezorkowego systemu uprawy roli oraz dwóch poziomów nawożenia mineralnego na plonowanie pszenicy jarej w drugiej rotacji płodozmianu ziemniak pszenica jara groch siewny forma jadalna pszenica ozima. Badania przeprowadzono w latach 2003-2006 na glebie płowej wytworzonej z lessu, zaliczanej do kompleksu przydatności rolniczej pszennego dobrego. Jesienna uprawa roli pod pszenicę jarą odmiany Helia obejmowała następujące zabiegi uprawowe: A orka przedzimowa (18-22 cm), B kultywatorowanie (10-15 cm), C bronowanie broną ciężką (8-10 cm). Wiosną na wszystkich obiektach wykonywano bronowanie, kultywatorowanie, bronowanie, siew i bronowanie. Drugim czynnikiem badawczym było nawożenie mineralne, występujące na dwu poziomach: 117,3 kg NPK (50 kg N, 17,5 kg P, 49,8 kg K) i 175,9 kg NPK (75 kg N, 26,2 kg P, 74,7 kg K). Przeprowadzone badania wykazały, iż zastąpienie orki przedzimowej kultywatorowaniem (B) lub bronowaniem roli broną ciężką (C) skutkowało nieistotnym statystycznie obniżeniem plonu odpowiednio o 4,3% i 7,1% oraz pogorszeniem elementów jego struktury. Na glebie płowej wytworzonej z lessu zwiększenie nawożenia azotowego, potasowego i fosforowego o 50% nie różnicowało istotnie plonu pszenicy jarej oraz jego składowych. W warunkach wyższego poziomu nawożenia plon zwiększył się o 4,1%. Plonowanie pszenicy jarej istotnie modyfikowały tylko warunki pogodowe w poszczególnych latach badań. W drugiej rotacji płodozmianu we wszystkich wariantach doświadczenia wykazano wzrost plonu oraz elementów jego struktury w porównaniu z wynikami badań z lat 1999-2002. W związku z powyższym można wnioskować, iż pszenica jara dobrze toleruje uproszczenia w uprawie roli polegające na wykonaniu płytkich uprawek nieodwracających roli.

13-24