Cichorium intybus jest rośliną jadalną, leczniczą i pastewną. Surowce lecznicze były do niedawna uzyskiwane z roślin cykorii dzikiej (var. silvestre). Obecnie rolnicy coraz częściej zakładają plantacje „dzikiej cykorii”, a hodowcy podejmują próby wytwarzania odmian uprawnych przeznaczonych do celów leczniczych. W nowoczesnej hodowli cykorii ważną cechą jest zdolność do klonalnego rozmnażania w kulturach in vitro. Celem naszych badań była ocena naturalnej populacji dzikiej cykorii pod względem zdolności do regeneracji roślin z eksplantatów liściowych. Oceniono wpływ 16 kombinacji różnych stężeń IAA i 2iP na indukcję kalusa i regenerację pędów z eksplantatów liściowych (0,5 cm^-2). Następnie, na pożywce uznanej za optymalną, porównano 25 roślin cykorii pod względem zdolności do tworzenia kalusa i regeneracji pędów. Potem badano wpływ różnych stężeń IAA na ukorzenianie pędów. Regeneracja pędów odbywała się głównie z udziałem kalusa, ale obserwowano też organogenezę bezpośrednią (8%). Największą efektywność regeneracji pędów stwierdzono na pożywce MS zawierającej 0,5 mg dm^-3 IAA i 4 mg dm^-3 2iP – 97% eksplantatów wytworzyło pędy, ze średnią liczbą 15,5. Cechą wysoko odziedziczalną była ilość kalusa (h² = 0,83). Niższe współczynniki odziedziczalności otrzymano dla liczby pędów na eksplantacie (0,55) i masy średniego pędu (0,40). Pędy dzikiej cykorii łatwo się ukorzeniały. Liczba korzeni i ich masa rosły wraz ze wzrostem stężeń IAA.

33-44