Dotychczasowa produkcja szalotki na skalę towarową była ograniczona z powodu małej podaży materiału siewnego i braku odmian hodowlanych wytwarzających nasiona. Miejscowe populacje uprawiane powszechnie w różnych krajach rozmnażane są przede wszystkim wegetatywnie, gdyż przeważnie nie wytwarzają pędów generatywnych i nasion lub pojawiają się one w znikomej liczbie. Badania przeprowadzone w latach 2009–2012 miały na celu ocenę rozwoju generatywnego i wytwarzania nasion u szalotki uprawianej z letnich terminów sadzenia rozsady z pominięciem produkcji cebul wysadkowych. W badaniach uwzględniono 4 odmiany szalotki: ‘Toto’, ‘Ambition F₁’, ‘Bonilla F₁’, ‘Matador F_`1’. Rozsadę (wiek 4 tygodnie) sadzono w polu w trzech terminach: 3. dekadzie lipca, 1. dekadzie sierpnia i 3. dekadzie sierpnia. W drugim roku uprawy, po przezimowaniu roślin, określono ich straty oraz udział roślin wytwarzających pędy nasienne i niektóre cechy tych pędów, a także plon nasion u ustalonej odmiany ‘Toto’. Do wytworzenia nasion nie dopuszczono roślin pozostałych odmian (ogławiano baldachy kwiatostanowe przed otwarciem kwiatów), gdyż były to mieszańce i mogło dojść do niepożądanego przekrzyżowania. Wykazano, że straty po przezimowaniu roślin wynosiły średnio 26,3%, lecz najmniejsze były u odmiany ‘Toto’, zwłaszcza wśród roślin z pierwszego terminu sadzenia rozsady. Niezależnie od odmiany, najwięcej roślin z wytworzonymi pędami nasiennymi i o największej ich liczbie u jednej rośliny zarejestrowano w obiektach pierwszego terminu sadzenia rozsady. Opóźnienie sadzenia rozsady latem w pierwszym roku uprawy o 2–4 tygodnie istotnie wpływało na zmniejszenie udziału roślin wytwarzających pędy nasienne w drugim roku, a u odmiany ‘Toto’ na bardzo dużą obniżkę plonu nasion.

57-66