Siewki czterech gatunków warzyw (kukurydzy, pomidora, rzodkiewki i cebuli) traktowano przez 7 dni parami jasmonianu metylu (MeJA). MeJA przyspieszył proces starzenia tkanek roślinnych, powodując nagromadzenie antocyjanów. Jedynym wyjątkiem był hipokotyle siewek rzodkiewki, w których stwierdzono zmniejszenie zawartości antocyjanów pod wpływem par MeJA. Wykazano, że MeJA ma zróżnicowany wpływ na zawartość amin biogennych. W przypadku liści i epikotyli kukurydzy oraz hipokotyli pomidora pary MeJA nie miały wpływu na zawartość putrescyny (Put). Z kolei liście pomidorów reagowały wzrostem poziomu putrescyny pod wpływem par MeJA. Natomiast w tkankach cebuli i rzodkiewki obserwowano bardzo duży spadek zawartości Put i spermidyny pod wpływem tego fitohormonu. Stwierdzone w tkankach rzodkiewki i cebuli niewielkie zawartości sperminy nie ulegały zmianom pod wpływem par MeJA. W tkankach kukurydzy wykazano obecność znacznej zawartości 2-fenyloetyloaminy (PEA). Stosowanie przez 7 dni par MeJA spowodowało 3-krotny wzrost zawartości PEA w liściach siewek tego gatunku. Niewielki poziom PEA stwierdzony w hipokotylach pomidorów ulegał obniżeniu pod wpływem MeJA. Uzyskane wyniki wskazują na mały związek pomiędzy aktywnością badanych enzymów (dekarboksylazy ornityny – ODC, dekarboksylazy lizyny – LDC i dekarboksylazy tyrozyny – TyDC) i zawartości amin w siewkach czterech badanych gatunków warzyw. W tkankach analizowanych gatunków warzyw nie stwierdzono mierzalnych poziomów kadaweryny i tyraminy, co może sugerować, że obie aminy mogą występować wyłącznie w formie związanej. Ponieważ putrescyna może być syntetyzowana bezpośrednio z ornityny lub pośrednio z argininy poprzez agmatynę, aktywność ODC nie daje pełnego obrazu wpływu MeJA na jej nagromadzanie.

3-15