Mikropropagacja jest silnym narzędziem rozmnażania wolnych od patogenów roślin ozdobnych na dużą skalę. Badania nad mikropropagacją lewkonii i eustomy są nieliczne. W pracy przedstawiono rzetelną metodę propagacji in vitro dwóch gatunków roślin ozdobnych. Eksplantaty wierzchołków pędów Eustoma grandiflorum oraz Matthiola incana były hodowane na podłożu MS uzupełnionej stężeniami 0; 0,5; 1 i 2 mg·L kwasu naftylooctowego NAA i kinetyny KIN. W przypadku Eustoma grandiflorum liczne pędy otrzymywano równocześnie na podłożu MS uzupełnionym tylko 0,5–1 mg·L KIN. Wierzchołki łodyg na pożywkach uzupełnionych 1 mg·L KIN bez NAA miały najlepszą długość (2,158 cm) i największą liczbę (2,68) pędów. Najwięcej kolanek (8,75) uzyskano na podłożu zawierającym 0,5 mg·L KIN bez NAA. Największą liczbę korzeni (2,55) uzyskano na podłożu uzupełnionym 2 mg·L KIN + 0,5 mg·L NAA. Wierzchołki łodyg wyrosłych na podłożu zwierającym 2 mg·L NAA bez KIN tworzyły największą liczbę narośli. Największą zawartość świeżej masy, suchej masy oraz chlorofilu wyliczono dla roślin wyrosłych na podłożach zawierających odpowiednio 0,5 mg·L KIN bez NAA, 0,5 mg·L KIN + 1 mg·L NAA. 4-tygodniowe rośliny in vitro Matthiola incana uzyskane z mikrowycinków miały udane kiełki i ukorzenienie. Podłoże MS uzupełnione 2 mg·L KIN bez NAA dało najlepszą długość łodyg (1,166 cm) i największą liczbę kolanek (4,64). Po inokulacji wierzchołków łodyg w podłożu zawierającym 2 mg·L NAA bez KIN oraz w podłożu zawierającym kombinację 1 mg·L NAA + 2 mg·L KIN najlepsze wyniki to liczba korzeni (1,85) oraz ich długość (5.2 cm).

141-154