Celem podjętych badań było określenie następczego wpływu krzemu zawartego w preparacie Actisil Hydro Plus oraz miejsca uprawy na jakość pozbiorczą kokoryczki wielkokwiatowej (Polygonatum multiflorum ‘Variegatum’). Rośliny uprawiano bezpośrednio w polu oraz w nieogrzewanym tunelu foliowym. Preparat zastosowano w formie 6-krotnego oprysku w trzech stężeniach: 0,2; 0,3 i 0,4% w trakcie wegetacji roślin, w odstępach tygodniowych. Kontrolę stanowiły rośliny opryskane wodą destylowaną. Ulistnione pędy ścinano w momencie osiągnięcia dojrzałości morfologicznej, wstawiano do wody destylowanej i umieszczono w kontrolowanych warunkach termiczno-świetlnych: temperatura 21/18ºC (dzień/noc), przy fotoperiodzie 12 h światła/12 h ciemności. Oceniano stan błon cytoplazmatycznych poprzez analizę wypływu elektrolitów i oznaczenie poziomu peroksydacji lipidów błonowych. Przeprowadzono analizy zawartości barwników asymilacyjnych (chlorofilu a + b), proliny, a także określono względną zawartość wody i trwałość pozbiorczą. Dłuższym okresem dekoracyjności charakteryzowały się ulistnione pędy P. multiflorum uprawiane w nieogrzewanym tunelu foliowym, niezależnie od zastosowanego oprysku preparatem Actisil Hydro Plus. Najmniejszą ilością proliny po 30 dniach trwania eksperymentu charakteryzowały się liście pozyskane z roślin uprawianych w tunelu foliowym i opryskiwane roztworem Actisilu Hydro Plus w stężeniu 0,2 i 0,3%. Podczas analizy wykonanej po 30 dniach trwania eksperymentu stwierdzono najefektywniejsze zatrzymanie peroksydacji lipidów błonowych w wariancie, w którym pędy pozyskano z roślin uprawianych w tunelu foliowym i opryskano Actisilem w stężeniu 0,2%. Natomiast uprawa P. multiflorum w tunelu foliowym i oprysk preparatem w stężeniu 0,3%, najkorzystniej zahamowało degradację barwników asymilacyjnych.

167-178