Milin (Campsis radicans) to bardzo dekoracyjny krzew, który rozmnaża się wegetatywnie za pomocą sadzonek. Obecnie nie ma informacji dotyczących mikrorozmnażania tej pięknej rośliny. Określenie najlepszej metody dezynfekcji oraz optymalnego rodzaju i stężenia regulatorów wzrostu w pożywce to jedne z najważniejszych czynników udanego mikrorozmnażania. W celu optymalizacji inicjacji oraz rozmnażania w warunkach in vitro C. radicans badano wpływ różnych metod dezynfekcji i terminów pobierania eksplantatów na poziom zakażeń oraz wpływ cytokinin na wzrost i rozkrzewianie pędów milinu. W badaniach wykorzystano następujące cytokininy: benzyloadeninę (BA), izopentenyloadeninę (2-iP) i kinetynę (KIN). Uzyskane wyniki wskazują, że zakażenia to bardzo poważny problem przy inicjacji kultur tkankowych milinu. Najlepsze rezultaty uzyskano, gdy eksplantaty inicjalne były pobierane w maju (wiosną), krótko po rozpoczęciu wegetacji (88% zakażonych kultur). Moczenie fragmentów inicjalnych w mieszaninie Topsin M 500SC oraz streptomycyny przez 12 godzin zmniejszyło procent zakażeń z 100 do 94. Stwierdzono też, że do inicjacji i stabilizacji kultur milinu bardziej nadają się wierzchołki pędów niż węzły. Współczynnik rozmnażania po dwóch pasażach wyniósł 2,6–3,7 dla wierzchołków pędów (w zależności od pożywki) oraz 1,9–2,1 dla węzłów. Cytokininy użyte w doświadczeniu miały znaczący wpływ na rozmnażanie C. radicans. Najwięcej dobrej jakości pędów uzyskano na pożywce zawierającej KIN w stężeniu 2 mg·dm^-3.

179-189