Mutanty chryzantem mogą być chimerami. Regeneracja in vitro pędów przybyszowych z kwiatów języczkowatych może doprowadzić do rozdzielenia komponentów składowych chimery i w rezultacie do uzyskania nowej odmiany. W badaniach określono wpływ różnych czynników na liczbę i długość pędów regenerujących in vitro z kwiatów języczkowatych Chrysanthemum × grandiflorum (Ramat.) Kitam. ‘Cool Time’. Kwiaty języczkowate inokulowano na pożywkę MS [1962] uzupełnioną cytokininą (0; 4,44; 8,88; 13,32; 22,20 µM∙dm^-3 BAP; 4,65; 23,23; 46,47; 69,70 µM∙dm^-3 KIN) oraz auksyną (0; 0,54; 1,08; 1,61; 2,69 µM∙dm^-3 NAA). Stwierdzono, że najwięcej pędów regeneruje przy dodatku do pożywki 8,88; 13,32 µM∙dm^-3 BAP lub 69,70 µM∙dm^-3 KIN i 2,69 µM∙dm^-3 NAA albo 8,88 µM∙dm^-3 BAP i 1,61 µM∙dm^-3 NAA. Dodatek 0,29; 1,44 lub 2,89 µM∙dm^-3 GA₃ do pożywki MS z 8,88 µM∙dm^-3 BAP i 2,69 µM∙dm^-3 NAA ogranicza wydajność regeneracji pędów i nie stymuluje ich elongacji. Na zwiększenie liczby i długości pędów wpływa przeniesienie regenerujących kwiatów języczkowatych z pożywki MS zawierającej 8,88 µM∙dm^-3 BAP i 2,69 µM∙dm^-3 NAA na pożywkę z 2,89 µM∙dm^-3 GA₃ i 2,69 µM∙dm^-3 NAA. Nie stwierdzono różnic w liczbie i długości pędów powstających na kwiatach języczkowatych umieszczonych na stałej lub w płynnej pożywce MS z 8,88 µM∙dm^-3 BAP i 2,69 µM∙dm^-3 NAA. Przeniesienie regenerujących kwiatów języczkowatych z pożywki stałej do płynnej zwiększa liczbę regenerujących pędów i stymuluje ich wzrost elongacyjny. Pędy te jednak są zdeformowane.

45-58