Efekty uprawy mieszanek strączkowo-zbożowych wyrażane są przeważnie plonem nasion i białka ogólnego, niekiedy plonem słomy i resztek pożniwnych. Czynnikiem silnie je różnicującym jest skład gatunkowy i udział komponentów w mieszance. Celem badań było określenie produkcyjności (plonu nasion i słomy oraz biomasy resztek pożniwnych) mieszanki grochu siewnego z jęczmieniem jarym w stanowisku po ziemniaku, jęczmieniu jarym i po sobie. Badania prowadzono na podstawie statycznego doświadczenia polowego założonego na glebie brunatno-rdzawej, wytworzonej z piasku gliniastego, pylastego zalegającego na piasku słabo gliniastym i piasku luźnym pylastym. Mieszankę strączkowo-zbożową uprawiano w sześciu 4-polowych płodozmianach z 25i 50% jej udziałem. W okresie wegetacji nie prowadzono ochrony chemicznej przed chorobami i chwastami, stosowano natomiast zoocydy przeciwko szkodnikom. Wykazano, że plon nasion mieszanki był zbliżony w porównywanych stanowiskach płodozmianowych. Dobór przedplonu nie miał również wpływu na plon słomy, istotnie zaś różnicował biomasę resztek pożniwnych mieszanki jęczmienia z grochem. Najmniej resztek stwierdzono w następstwie po ziemniaku, a najwięcej w płodozmianie z grochem siewnym. W strukturze biomasy resztek mniejszy udział stanowiły korzenie niż części nadziemne. Całkowita produkcja biomasy mieszanki zbożowo-strączkowej – wyrażona sumą biomasy nadziemnej i podziemnej łanu mieszanki – była istotnie większa w płodozmianie z grochem siewnym niż po ziemniaku, gdzie nastąpiło znaczące ograniczenie biomasy nadziemnej części wegetatywnej roślin.

23-31