Badania przeprowadzono w latach 2009-2011 na średnio ciężkiej rędzinie mieszanej. Celem badań było porównanie wpływu sposobu uprawy roli oraz różnych rodzajów międzyplonów na poziom zachwaszczenia łanu pszenicy jarej wysiewanej w monokulturze. Doświadczenie uwzględniało uprawę płużną oraz konserwującą z jesiennym lub wiosennym talerzowaniem międzyplonów. Zastosowano przy tym cztery sposoby regeneracji stanowiska w postaci różnych międzyplonów. W odniesieniu do kontroli bez międzyplonów porównywano oddziaływanie wsiewek śródplonowych koniczyny czerwonej i życicy westerwoldzkiej oraz międzyplonów ścierniskowych facelii błękitnej i gorczycy białej na zachwaszczenie łanu pszenicy jarej. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że płużna uprawa roli w porównaniu z konserwującą zmniejszyła w łanie pszenicy jarej liczbę chwastów dwuliściennych, jednoliściennych, ogólną liczbę chwastów oraz ich powietrznie suchą masę. W warunkach uprawy konserwującej w porównaniu z płużną liczniej wystąpiły Avena fatua i Cirsium arvense. Większą różnorodność gatunkową chwastów stwierdzono na poletkach, na których zastosowano uprawę konserwującą. W stanowisku po międzyplonie ścierniskowym z gorczycy białej stwierdzono mniejszą liczbę chwastów jednoliściennych w porównaniu z poletkami kontrolnymi, gdzie nie wysiewano żadnych międzyplonów. Wprowadzenie obu międzyplonów ścierniskowych oraz wsiewki z koniczyny czerwonej zmniejszyło suchą masę chwastów w łanie pszenicy jarej zarówno w porównaniu z kontrolą, jak i stanowiskiem po wsiewce trawy. W stanowiskach po wsiewkach śródplonowych z koniczyny czerwonej oraz życicy westerwoldzkiej stwierdzono większą liczbę gatunków chwastów w łanie pszenicy jarej w porównaniu z kontrolą bez międzyplonów. Uprawa konserwująca sprzyjała uzyskaniu większej biomasy międzyplonów niż uprawa płużna. Wsiewka śródplonowa z koniczyny czerwonej wytworzyła istotnie mniejszą biomasę niż międzyplony ścierniskowe i wsiewka z życicy westerwoldzkiej.

33-50