W badaniach określono ilość azotu pobranego przez pszenżyto jare z różnych źródeł w zależności od zróżnicowanego nawożenia azotem i fazy rozwojowej, w której zebrano przedplon – łubin żółty. Łubin uprawiano w trzech wariantach nawozowych: bez nawożenia azotem oraz po zastosowaniu dawki 30 i 150 kg·ha^-1 N. Zbiór łubinu przeprowadzono w fazie kwitnienia i pełnej dojrzałości. W pierwszym terminie zbioru do gleby wprowadzono całą biomasę. W drugim terminie zebrano nasiona, a pozostałe części łubinu wprowadzono do gleby. Pszenżyto jare jako roślinę następczą uprawiano bez dodatkowego nawożenia azotem i zbierano w fazie pełnej dojrzałości. W badaniach wykorzystano siarczan amonu wzbogacony w izotop azotu ¹⁵N i zastosowano metodę izotopowego rozcieńczenia. Największy plon ziarna i całej biomasy oraz sumaryczną ilość pobranego azotu przez pszenżyto uzyskano po zastosowaniu pod łubin 150 kg·ha^-1 N. Plony i pobranie azotu przez pszenżyto były większe, gdy przedplon zbierano w fazie kwitnienia niż w fazie pełnej dojrzałości. Zawartość azotu w ziarnie oraz w biomasie pszenżyta nie była uzależniona od fazy zbioru oraz nawożenia azotem przedplonu. Udział azotu pobranego przez pszenżyto z zapasów glebowych, z części łubinu wprowadzonych do gleby oraz z nawozu mineralnego zastosowanego pod łubin wynosił odpowiednio 71,0; 17,2 i 11,8% całkowitej ilości tego makroelementu zgromadzonego w biomasie. Pszenżyto pobrało średnio 20,9% azotu biologicznie zredukowanego wprowadzonego do gleby z biomasą łubinu.

79-92