Keratynolityczne bakterie Bacilus polymyxa B20 i B. cereus B5esz podczas wzrostu w podłożu z piórami, jako głównym źródłem składników odżywczych, akumulowały w środowisku znaczną ilość związków siarki na różnym stopniu utlenienia, w tym związki tiolowe, tiosiarczany, siarczyny i siarczany. Podstawową różnicą zaobserwowaną pomiędzy dwoma testowanymi mikroorganizmami było wyższe stężenie siarczanów uwalnianych do podłoża przez bakterie B. polymyxa oraz zdolność bakterii B. cereus do akumulacji w podłożu zredukowanych związków tiolowych. Dodatkowo, aktywność reduktazy glutationowej, mogącej potencjalnie brać udział w procesie keratynolizy, została potwierdzona głównie w homogenacie komórek, w przeciwieństwie do frakcji pozakomórkowej. Keratynazy obecne w płynie pohodowlanym wykazywały aktywność zarówno wobec keratyny rozpuszczalnej, jak i keratyny natywnej. Zastosowanie w mieszaninie reakcyjnej 2-merkaptoetanolu oraz siarczynu pozwoliło zwiększyć aktywność badanych keratynaz poprzez intensyfikację sulfitolizy, natomiast nie na drodze aktywacji tych enzymów.

29-40