Atrakcyjność konsumpcyjną oraz przydatność surowcową odmian papryki slodkiej warunkują cechy jakościowe owoców. Za najważniejsze uważa się dużą masę owoców, grubą owocnię, intensywną barwę w dojrzałości fizjiologicznej a także udział masy perykarpu w całej masie owocu. Aktualnie w Polsce dostępne są odmiany paryki słodkiej o takich owocach. Odmiany te odznaczają się także dostosowaniem do uprawy w mniej korzystnych warunkach środowiska i dużą stabilnością plonowania. W niniejszej pracy dokonano oceny plonowania w polu i porównania wartości użytkowej i biologicznej owoców siedmiu odmian papryki słodkiej w aspekcie przydatności do bezpośredniego spożycia oraz dla przetwórstwa. Największy średni plon handlowy owoców otrzymano z odmiany Caryca F₁, który był większy w porównaniu z plonem odmian Roberta F₁ i Jova. Plon pozostałych odmian nie różnił istotnie od plonu odmiany Caryca F₁.Oceniane odmiany wykazywały duże zróżnicowanie pod względem wartości użytkowej i biologicznej owoców. Owocami o największej masie wyróżniła się odmiana Mino, zaś najgrubszym perykarpem odmiana Jova, również odmiana Caryca F₁ charakteryzowała się owocami o dużej masie, grubym perykarpie i dużej masie części jadalnej_. Najwięcej kwasu L-askorbinowego zawierały owoce odmian Roberta F₁, Robertina i Corrida F₁, a ekstraktu – Roberta F₁.

49-62