Żywienie roślin krzemem jest szczególnie uzasadnione w systemie bezglebowym, w którym korzenie roślin nie mogą korzystać z zasobów tego pierwiastka znajdującego się w glebie. Krzem to jedyny pierwiastek nieszkodzący roślinom przy nadmiernym pobraniu, a jego stosowanie w żywieniu poprawia plonowanie roślin oraz ich odporność na różnorodne czynniki stresowe. Efektywność stosowania krzemu w uprawie roślin jest ściśle uzależniona zarówno od źródła tego pierwiastka, jak i od uprawianego gatunku i odmiany. Celem badań było określenie wpływu dokorzeniowego stosowania krzemu koloidalnego oraz trzech podłoży o zróżnicowanej zawartości krzemionki i różnej zdolności uwalniania monomerów ortokrzemianowych (wełna mineralna, piasek, słoma) na plonowanie i skład chemiczny pomidora szklarniowego. Badania przeprowadzono w latach 2008–2009 w szklarni. Uprawę prowadzono w cyklu wydłużonym (22 grona) z wykorzystaniem kroplowego systemu nawożenia i nawadniania z zamkniętym obiegiem pożywki. W badaniach wykazano istotnie większy plon ogólny owoców fertygowanych pożywką wzbogaconą w krzem (15,98 kg·roślina^-1) w porównaniu z roślinami uprawianymi w obiektach kontrolnych. Nie stwierdzono istotnych różnic w plonie ogólnym i handlowym, jak również w średniej masie owoców z roślin uprawianych w wełnie mineralnej i w słomie. Plon ogólny pomidorów uprawianych w piasku był mniejszy w porównaniu z roślinami uprawianymi w wełnie mineralnej. W owocach pomidora uprawianego w piasku stwierdzono więcej suchej masy (5,52%), cukrów ogółem (2,58% św. m.) i potasu (4,19% s.m.) w porównaniu z wełną mineralną oraz istotnie najwięcej krzemu. Liście pomidora nawożonego pożywką wzbogaconą w krzem zawierały więcej krzemu oraz mniej manganu i cynku w porównaniu z roślinami kontrolnymi.

171-183