W badaniach oceniono jakość mąki, ciasta oraz pieczywa uzyskanego z ziarna pszenicy ozimej uprawianej po sobie lub po roślinach oleistych (rzepak ozimy, rzepak jary, gorczyca biała, gorczyca sarepska) w technologiach o różnym stopniu intensywności nakładów. Ocenie poddano ww. produkty uzyskane z ziarna pszenicy ozimej zebranego w 3 sezonach wegetacyjnych (2006/2007, 2007/2008, 2008/2009). W analizie uwzględniono: biel mąki i zawartość w niej popiołu, wodochłonność mąki, czas rozwoju, stałość oraz rozmiękczenie ciasta, opór, rozciągliwość i energię ciasta, wydajność i objętość chleba. Mąkę o większej bieli oraz o mniejszej zawartości popiołu uzyskano z ziarna pszenicy uprawianej po sobie niż po roślinach oleistych. Intensyfikacja procesu produkcji ziarna pszenicy ozimej powodowała ciemnienie mąki oraz obniżenie w niej zawartości popiołu. Nie udowodniono, aby uprawa pszenicy po sobie negatywnie oddziaływała na wodochłonność mąki, rozwój i stałości oraz rozmiękczenie ciasta. Wpływ intensyfikacji technologii uprawy na wodochłonność mąki, czas rozwoju ciasta, jego stałość i rozmiękczenie był wyraźnie pozytywny. Rozciągliwość oraz energia ciasta uzyskanego z mąki pszenicy uprawianej po sobie były zdecydowanie mniejsze niż uprawianej po rzepaku ozimym. Wykazano zdecydowanie pozytywne oddziaływanie wzrastającej intensywności procesu uprawy pszenicy na rozciągliwość i energię ciasta. Z kolei opór ciasta uzyskanego z ziarna pszenicy wyprodukowanego w technologii średnio intensywnej był istotnie mniejszy niż w oszczędnej. Intensyfikacja technologii uprawy silniej zwiększała wydajność chleba uzyskanego z ziarna pszenicy uprawianej po roślinach oleistych (głównie rzepaku ozimym i gorczyca sarepskiej) niż po sobie.

3-18