Trójczynnikowe doświadczenie polowe nad agrotechniką pszenicy jarej w krótkotrwałej monokulturze wykonano w latach 2012-2013 w Chełmcach (52^o61’ N; 18^o44’ E), na glebie kompleksu żytniego dobrego. Czynnikami doświadczenia były: A – sposób uprawy roli związany ze stosowaniem masy organicznej (pięć wariantów z uprawą pożniwną gruberem oraz orką przedzimową lub bez orki oraz ze stosowaniem obornika i biomasy międzyplonu ścierniskowego – gorczycy białej), B – sposób stosowania resztek pożniwnych (cztery warianty ze stosowaniem słomy i efektywnych mikroorganizmów lub bez), C – aplikacja biostymulatora Asahi SL (dwa poziomy). Celem badań było określenie wpływu tych czynników na elementy plonowania i plon ziarna pszenicy jarej uprawianej w 2. i 3. roku monokultury. Plon ziarna pszenicy jarej w pierwszym roku badań był o 25% większy niż w drugim roku, co w pewnym stopniu potwierdza małą tolerancję tej rośliny na uprawę po sobie. W monokulturze pszenicy jarej, zwłaszcza w trzecim roku, korzystnie na plon ziarna wpłynęło stosowanie obornika wymieszanego z glebą gruberem i orki przedzimowej, a także obornika i biomasy gorczycy białej mulczującej pole przez zimę przy ograniczeniu uprawy roli do gruberowania. Plonotwórcze oddziaływanie wnoszonej do gleby rozdrobnionej słomy ze szczepionką efektywnych mikroorganizmów ujawniło się tylko w początkowym okresie monokultury, w drugim roku i gdy nie stosowano obornika. W przypadku nawożenia organicznego oraz w kolejnym roku monokultury stosowanie słomy i efektywnych mikroorganizmów nie wpłynęło korzystnie na plon ziarna. Biostymulator Asahi SL spowodował natomiast wzrost plonu ziarna, zwłaszcza w trzecim roku monokultury pszenicy jarej i po zastosowaniu obornika.

19-28