Celem badań było określenie wpływu odmiany i nawożenia mineralnego, uwzględniającego stosowanie popiołu ze słomy pszenicy, na produkcję biomasy rzepaku ozimego. Oceniono także zmiany pH oraz zawartości przyswajalnych dla roślin form makroi mikroelementów w glebie płowej typowej po trzech latach stosowania zróżnicowanych dawek popiołu ze słomy pszenicy ozimej. Badania przeprowadzono w latach 2010-2012 w Stacji Badawczej w Mochełku, należącej do Uniwersytetu Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy. Wykonano trójczynnikowe doświadczenie mikropoletkowe, w którym badano współzależne oddziaływanie zróżnicowanego nawożenia azotowo-fosforowego (90 kg N + 15,3 kg P·ha^-1; 90 kg N + 30,6 kg P·ha^-1; 180 kg N + 15,3 kg P·ha^-1; 180 kg N + 30,6 kg P·ha^-1) i stosowania popiołu ze słomy pszenicy ozimej (0; 0,25; 0,5; 0,75 i 1,0 Mg·ha^-1) na produkcję biomasy dwóch odmian rzepaku ozimego (SW Gospel, Ekstend F1). W badaniach stwierdzono, że produkcyjność odmiany mieszańcowej rzepaku Extend F1 była większa niż odmiany populacyjnej SW Gospel. Większa produkcja biomasy, zwłaszcza resztek pozbiorowych, predestynuje takie odmiany do uprawy w warunkach zagospodarowania słomy na cele nierolnicze jako potencjalne źródło glebowej materii organicznej. Duża produkcja biomasy rzepaku ozimego, w tym resztek pozbiorowych, wymagała wysokiego nawożenia azotem. W przypadku gleby zasobnej możliwe było natomiast ograniczenie nawożenia fosforem. Popiół ze słomy pszenicy ozimej, uzupełniony nawożeniem azotowym i fosforowym, stosowany w dawce 1,0 Mg·ha^-1 wpłynął korzystnie na plon nasion i słomy rzepaku ozimego. Nawożenie popiołem nie zwiększyło zasobności gleby, ale pozwoliło po trzech latach aplikacji zachować bez istotnych zmian odczyn gleby oraz zawartość w niej przyswajalnych dla roślin makroi mikroelementów.

45-56