Szybkie i wyrównane wschody są jednym z czynników decydujących o wysokości i stabilności plonowania zbóż, zwłaszcza ich form jarych. Zasadne zatem jest poznanie efektu frakcjonowania materiału siewnego pszenicy jarej i żyta jarego. W latach 2004-2009 przeprowadzono dwie serie doświadczeń mikropoletkowych, których celem było określenie i porównanie wpływu frakcji ziarna siewnego na wzrost i plonowanie żyta jarego odmiany Bojko oraz pszenicy jarej odmiany Monsun, a także ocena reakcji żyta jarego na wielkość ziarna siewnego w zależności od terminu jego siewu. Czynnikami doświadczalnymi dla żyta jarego były: A – termin siewu (optymalny i opóźniony), B – wielkość ziarna siewnego (frakcje: >2,8 mm, 2,5-2,8 mm, 2,2-2,5 mm). Czynnikiem dla pszenicy jarej była wielkość ziarna siewnego z poziomami analogicznymi jak dla żyta jarego. Wartości elementów plonowania oraz plonów ziarna i słomy żyta jarego, a także pszenicy jarej z ziarna frakcji >2,8 mm były na ogół większe niż z ziarna najmniejszego 2,2-2,5 mm. Duże, dorodne ziarno siewne miało większe znaczenie dla plonowania pszenicy jarej niż żyta jarego. Użycie do siewu ziarna mniejszego niż 2,8 mm spowodowało większą redukcję obsady jej kłosów oraz plonów ziarna i słomy w porównaniu z żytem jarym. Niekorzystny wpływ użycia do siewu ziarna małego, frakcji 2,2-2,5 mm, na masę tysiąca ziaren żyta jarego ujawnił się zwłaszcza przy opóźnionym terminie jego siewu. Opóźnienie siewu żyta skutkowało zmniejszeniem obsady roślin po wschodach, liczby ziaren w kłosie, masy ziarna z kłosa, masy tysiąca ziaren oraz plonów ziarna i słomy.

81-88