W Katedrze Konstrukcji Budowlanych Politechniki Białostockiej zostały przeprowadzone badania w celu wyjaśnienia możliwości częściowego lub całkowitego zastąpienia strzemion za pomocą stalowego zbrojenia rozproszonego w belkach zginanych. Badano żelbetowe belki jednoi dwuprzęsłowe. Zbadano trzy serie A modeli belek żelbetowych jednoprzęsłowych, wykonanych z włóknobetonu o zawartości 1,5% włókien stalowych (objętościowo), o zróżnicowanych obustronnie rozstawach stalowych strzemion. Niemal we wszystkich belkach osiągnięto zniszczenie poprzez ścinanie. Wyniki badań wykazały zwiększenie nośności na ścinanie belek z fibrobetonu nawet o 50% w porównaniu z nośnością belek bez zbrojenia rozproszonego. Następna seria B zawierała piętnaście żelbetowych belek dwuprzęsłowych z dodatkiem zbrojenia rozproszonego. Wszystkie belki miały identyczne zbrojenie na zginanie, zbrojenie na ścianie stanowiły strzemiona o zróżnicowanym rozstawie oraz włókna stalowe w ilości objętościowej: 0, 1,0, 1,5%. Badania belek modelowych żelbetowych ze zbrojeniem mieszanym wykazały przyrost nośności na ścinanie we wszystkich seriach badawczych, zależny od zawartości włókien. Maksymalny przyrost nośności (o 100,7%) nastąpił dla belek z serii B1,5-50/0 (belka dwuprzęsłowa o zawartości włókien 1,5% i rozstawie strzemion w jednym przęśle 50% wymagań PN-EN i w drugim – bez strzemion). Wykazano, że włókna stalowe poprawiają nośność, rysoodporność i zmniejszają ugięcia. Dodatek włókien zmienia charakter pracy konstrukcji na quasi-plastyczny, a zatem powoduje wydłużenie czasu do zniszczenia.

27-37