W pracy porównano różne rozwiązania konstrukcyjne stalowych kopuł parabolicznych (żebrowych, Schwedlera i typu lamella) o średnicy D = 46 m i wysokości H = 8 m. Stosowano sztywne i przegubowe połączenia prętów. Uwzględniono obciążenia stałe, wiatrem i śniegiem. Na podstawie obliczeń wykonanych w programie Robot dobrano przekroje prętów potrzebne ze względu na spełnienie warunków SGN i SGU. Stwierdzono, że w większości przypadków o masie konstrukcji decydują ugięcia (przyjęto dopuszczalne wartości przemieszczeń: pionowych D/300, poziomych H/150). Stwierdzono, że najkorzystniej ze względu na niewielką masę wypadły kopuły Schwedlera. Dla kopuły lamella zasadne okazało się dodanie równoleżników. Zwiększenie liczby podpór w przypadku kopuły żebrowej z połączeniami sztywnymi nieznacznie zmniejszyło masę konstrukcji.

51-59