Eksperyment polowy przeprowadzono w latach 2004-2006 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie k. Olsztyna, należącym do Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie, na glebie płowej typowej, kompleksu żytniego dobrego. Celem badań była ocena bioróżnorodności flory segetalnej w uprawie pszenżyta jarego odmiany Wanad, przeprowadzona na podstawie składu gatunkowego, zagęszczenia i masy chwastów, w zależności od metody odchwaszczania (bez odchwaszczania; jednokrotne bronowanie; dwukrotne bronowanie; herbicyd; bronowanie + herbicyd) i sposobu nawożenia azotem (całkowita dawka 120 kg·ha-1): 0; 60 + 60; 60 + 25 + 35; 60 + 25 dolistnie + 35. Badania te są istotne ze względów poznawczych oraz dla praktyki rolniczej z uwagi na wzrastające zainteresowanie rolnictwem integrowanym, w tym szczególnie ochroną roślin i nawożeniem azotem, w aspekcie dążenia do zrównoważonego rolnictwa i ochrony bioróżnorodności. Stosowane metody odchwaszczania pszenżyta wpływały na ograniczenie bogactwa gatunkowego chwastów, ich liczby i powietrznie suchej masy. Najmniejszą różnorodnością charakteryzowało się zbiorowisko chwastów w łanie pszenżyta jarego bronowanego i chronionego herbicydem, dla którego wskaźnik różnorodności Shannona-Wienera wynosił dla liczebności 2,18, a dla biomasy chwastów 1,95 i był mniejszy odpowiednio o 0,31 i 0,58 w porównaniu z pszenżytem nie odchwaszczanym. Nawożenie azotem, niezależnie od sposobu aplikacji, nie miało wyraźnego wpływu na różnorodność oraz dominację gatunkową chwastów.

7-17