Jezioro Barlineckie jest jednym z największych akwenów pochodzenia glacjalnego na Pojezierzu Myśliborskim. Otoczone morenowymi wzgórzami, w większości porośniętymi buczynami. Jezioro zasilają trzy dopływy, z których jeden wypływający ze wzgórz południowych dostarcza zimne i czyste wody ze źródeł. Z południowych stoków i w strefie płytkiego litoralu biją liczne źródła, które sprawiają, że temperatura wód w porównaniu z innymi jeziorami jest niższa latem, a wyższa zimą. Materiały do pracy gromadzono w latach 1992-1995 w okresie wiosennym i letnim. Do badań wyznaczono 9 stanowisk, na których pobierano próbki na głębokości do 80 cm, za pomocą siatki czerpakowej przeglądając roślinność wodną i przedmioty zanurzone. W profilach I, II i III pobierano próbki czerpakiem Ekmana-Birgea o powierzchni chwytnej 400 cm² w odstępach metrowych do głębokości 8 m. Celem badań było opracowanie fauny mięczaków Mollusca Jeziora Barlineckiego w strefie płytkiego litoralu, na pięciu wybranych gatunkach roślin reprezentujących skupiska helofitów, nimfeidów i elodeidów oraz ich pionowego rozmieszczenia. Ogółem zebrano 9 308 osobników w 110 próbkach. W materiale wyróżniono 26 gatunków ślimaków (Gastropoda) i 20 gatunków małży (Bivalvia). Gastropoda w Jeziorze Barlineckim są głównie związane z roślinami, z których zebrano 60% ogólnej liczby osobników. I tak na Phragmites australis – 22%, Potamogeton perfoliatus – 16 %, Ceratophylum demersum – 10%, Myriophlum spicatum – 8 % i Nuphar lutea – 4 %.Pod względem liczby gatunków największą różnorodność stwierdzono na N.lutea (23 gatunki), a najniższą na P.australis (13 gatunków). Bivalvia głównie występują na głębokości od 0,5 do 1 metra, gdzie stwierdzono występowanie 20 gatunków. W strefie do 2 metrów liczba ich spada o 50% i ubożeje wraz z głębokością. Małżami najniżej schodzącymi (poniżej 7 m głębokości) są: Pisidium henslovanum i P.nitidum, Dreissena polymorpha równomiernie zasiedla strefę denną do 6 metrów głębokości, Unio tumidus i Anodonta complanata występują do 2 m głębokości w pobliżu stanowisk obfitujących w bezpośrednie zasilanie wodami źródeł. Anodonta anatina zasiedla strefę płytkiego litoralu na głębokości 0,5-1 m. Liczebność Mollusca – Gastropoda i Bivalvia w trzech profilach badawczych wskazuje na sezonowe zróżnicowanie na poszczególnych głębokościach, zarówno w aspekcie wiosennym, jak i letnim. Liczebność oraz charakter zgrupowań mięczaków w dużej mierze wiąże się z cyklami fenologicznymi roślin. W Jeziorze Barlineckim stwierdzono występowanie 11 gatunków małży zagrożonych wyginięciem. Wśród nich występuje Pisidium lilljeborgii, relikt wczesnoglacjalny.

3-16