Doświadczenie polowe nad agrotechniką pszenicy ozimej w krótkotrwałej monokulturze wykonano w latach 2011/2012 i 2012/2013 w Chełmcach (52o61’ N; 18o44’ E). Czynnikami doświadczenia były: A – sposób uprawy roli (warianty z uprawą pożniwną gruberem lub bez i stosowaniem obornika oraz orką siewną i razówką, a także siew bezpośredni), B – sposób zagospodarowania resztek pożniwnych (cztery warianty ze stosowaniem słomy i efektywnych mikroorganizmów lub bez), C – aplikacja biostymulatora Asahi SL (dwa poziomy). Celem badań było określenie wpływu tych czynników na elementy plonowania i plon ziarna pszenicy ozimej uprawianej w 2. i 3. roku monokultury. Najlepszym sposobem uprawy roli dla plonowania pszenicy ozimej, niezależnie od długości okresu monokultury oraz przebiegu warunków pogodowych w latach badań, było gruberowanie ścierniska poprzedzone stosowaniem obornika i wykonanie orki siewnej. W warunkach niesprzyjających plonowaniu roślin ozimych z mroźną, bezśnieżną zimą dobrymi sposobami uprawy roli było także dwukrotne gruberowanie oraz siew bezpośredni, pozostawiające dużą ilość resztek pożniwnych na powierzchni pola. Nawożenie słomą, zwłaszcza z jednoczesnym stosowaniem efektywnych mikroorganizmów, okazało się zasadne w niekorzystnych warunkach siedliskowych. W roku o korzystnym przebiegu pogody zabieg ten na ogół nie zwiększał plonu ziarna. Biostymulator Asahi SL spowodował wzrost wielkości elementów plonowania i plonu ziarna pszenicy ozimej niezależnie od długości okresu monokultury i warunków pogodowych w latach badań.

65-76