Tworzenie obszarów chronionych wymaga podejmowania działań zmierzających do zachowania walorów występujących tam obiektów. Celem niniejszej pracy było określenie warunków hydrochemicznych oraz stanu trofii jezior: Binowo (Binowskie), Glinna i Szmaragdowe, które są największymi akwenami Szczecińskiego Parku Krajobrazowego. Badania prowadzono w latach 1997-1998. Stwierdzono, że poszczególne badane akweny cechuje różna dynamika mas wodnych: jezioro Szmaragdowe należy do zbiorników bradymiktycznych, jezioro Glinna do eumiktycznych, a polimiksja jest typowa dla jeziora Binowskiego. Analiza warunków tlenowych, stwierdzone ilości materii organicznej oraz związków biogennych wskazują na znaczny poziom trofii badanych wód. Jeziora Binowo i Glinna należą do zbiorników silnie zeutrofizowanych. Jezioro Szmaragdowe jest akwenem typu mezoeutroficznego, jednak jakość wód tego zbiornika ulega systematycznemu pogorszeniu. Biorąc pod uwagę zasady monitoringu jezior, należy stwierdzić, że wody jezior Binowo i Glinna można zaliczyć do III klasy, natomiast jeziora Szmaragdowego do II klasy czystości. Celem powstrzymania wód jezior Binowo i Glinna przed dalszą degradacją oraz utrzymania ich walorów rekreacyjnych, niezbędnym jest uporządkowanie gospodarki wodno-ściekowej na obszarze zlewni, a przede wszystkim wstrzymanie bezpośredniego odprowadzania do nich ścieków komunalnych.

97-116