W pracy określono straty wody i składników pokarmowych w systemie nawadniania kroplowego w szklarni, przy uprawie róż na substracie torfowym. Odpływy mierzono metodą naczynia cechowanego w trzech terminach, w których stosowano 2 lub 3 cykle nawadniania różnymi dawkami. Ponadto w laboratorium metodami referencyjnymi oznaczano w próbach uśrednionych pożywki i odcieków, stężenia 8 składników pokarmowych: N–NH₄⁺, N–NO₂^–, N–NO₃ ^–, PO₄ ^3–, K⁺, SO₄ ^2–, Ca²⁺ oraz Mg²⁺. Na podstawie pomierzonych objętości odcieków i stężeń zawartych w nich składników pokarmowych, z drugiej zaś strony w oparciu o objętości i stężenia składników w dostarczanej roślinom pożywce obliczono odpowiednio ładunki odprowadzane i wprowadzane do systemu, a z ich ilorazu ustalono procent strat składników pokarmowych. Analiza wyników badań wykazała duże zróżnicowanie objętości odpływu odcieków w zależności od wielkości nawadniającej dawki polewowej lub dobowej oraz ze względu na liczbę cykli realizowanych w ciągu dnia. W pracy wykazano potencjalne możliwości zmniejszenia strat wody w systemie nawadniania, które w zależności od wariantu obliczeniowego wyniosły w warunkach doświadczenia od 21,6 do 99,8%. Stwierdzono również wzrost stężeń Mg²⁺, SO₄ ^2–, K⁺, N–NO₂^– w stosunku do pożywki podawanej roślinom, czyli odnotowano tzw. zjawisko zatężania odcieków. Ze względu na to zjawisko w przypadku tych samych 4 składników pokarmowych stwierdzono średnio największe, bo 70–90% straty ilościowe. Należy jednak podkreślić, że straty składników pokarmowych wystąpiły w każdym terminie badawczym i dotyczyły w różnym stopniu wszystkich badanych składników.

289-299