Na podstawie 3-letniego doświadczenia wazonowego realizowanego według schematu addytywnego badano wpływ oddziaływań konkurencyjnych ze strony koniczyny czerwonej oraz deficytu wody na cechy morfologiczne jęczmienia jarego (długość korzenia, pędu i kłosa, krzewienie ogólne i produkcyjne, liczba liści i liczba ziaren w kłosie). Czynnikami doświadczenia były poziom nawadniania podłoża oraz sposób siewu. Zastosowano poziom nawadniania wyższy, odpowiadający zapotrzebowaniu roślin, i obniżony o 50%. Rośliny wysiewano w siewie jednogatunkowym (18 roślin jęczmienia jarego na wazon) i mieszanym (18 roślin jęczmienia jarego z 8 roślinami koniczyny czerwonej na wazon). Pomiarów biometrycznych dokonywano w pięciu fazach rozwojowych wyznaczonych przez rytm wzrostu jęczmienia w siewie czystym z wyższą dawką wody, tj. w fazach (skala BBCH): rozwoju liści (10-13), krzewienia (22-25), strzelania w źdźbło (33-37), kłoszenia (52-55) i dojrzewania (87-91). Wykazano, że wspólna uprawa jęczmienia jarego z koniczyną czerwoną pozostawała bez wpływu na analizowane cechy morfologiczne tego zboża przez cały okres wegetacji. Z kolei deficyt wody w podłożu skutkował ograniczeniem wzrostu zboża w okresie krzewienie – dojrzewanie, wykształceniem mniejszej liczby liści (krzewienie – strzelanie w źdźbło) oraz słabszym krzewieniem ogólnym i produkcyjnym. Stres wodny spowodował również wytworzenie krótszych kłosów z mniejszą liczbą zawiązanych w nich ziaren. Konkurencyjne oddziaływanie koniczyny czerwonej spotęgowane deficytem wody skutkowało redukcją liczby pędów produkcyjnych jęczmienia. Nie stwierdzono wpływu czynników doświadczenia na długości korzeni w początkowych fazach wzrostu (rozwój liści – krzewienie).

75-84