Podstawowym obszarem zastosowań lekkich ścian osłonowych metalowo-szklanych są budynki użyteczności publicznej. W normach technicznych określono podstawowe właściwości ścian osłonowych, a także podano informacje techniczne o wymaganiach eksploatacyjnych wraz z kryteriami badań do określenia parametrów technicznych metalowo-szklanych przegród budowlanych. Przywołana norma odnosi się jedynie do przegród pionowych i do ścian odchylonych od pionu maksymalnie 15º. Postanowieniami normy objęte są ściany osłonowe mające pionowe i poziome elementy konstrukcyjne, połączone ze sobą i zakotwione do konstrukcji nośnej budynku. Całość powinna tworzyć lekkie, ciągłe pokrycie zamykające przestrzeń. Pokrycie ma samodzielnie lub w połączeniu z konstrukcją budynku spełniać wszystkie normalne funkcje ściany zewnętrznej. Nie może pełnić żadnych właściwości nośnych konstrukcji budynku. Ustroje metalowo-szklane projektuje się z uwzględnieniem odrębnego schematu statyczno-wytrzymałościowego, innego niż konstrukcja nośna obiektu. Elementy nośne fasady podlegają odrębnym sprawdzeniom stanu granicznego nośności i odrębnym (bardziej restrykcyjnym) sprawdzeniom warunków stanu granicznego użytkowania. Szczególną rolę w tych układach pełnią połączenia słupów oraz rygli, doczołowe połączenia technologiczne słupów i połączenia elementów usztywniających – cięgien. Doczołowe połączenia kołnierzowe są jednym z podstawowych elementów zapewniających integralność konstrukcji oraz spełnienie przez systemowe rozwiązania przeszkleń wymogów szczelności z uwagi na przenikanie wody opadowej i infiltrację powietrza oraz wielu innych cech zapewniających poprawną pracę przeszkleń. W pracy przedstawiono zagadnienia konstrukcyjno-wytrzymałościowe połączeń stosowanych obecnie w rozwiązaniach ustrojów nośnych fasad metalowo-szklanych kategorii D, z tzw. kołnierzem wewnętrznym.

91-98